Vive la France
26 mei 2015 - Ille-sur-Têt, Frankrijk
Onze Tour de France zit erop. Morgen (27/5) passeren we de Spaanse grens. Vive la France. Wat een mooi land hebben we kunnen ervaren, in de 11 dagen dat we er van noord naar zuid doorheen hebben gefietst. De verscheidenheid aan landschappen zorgde voor een ongelofelijke hoeveelheid aan indrukken. De kleuren en geuren waren soms overdonderend. Hoe keken de Fransen nu tegen ons aan. Regelmatig hoorden we mensen roepen: " oh le Tour de France" en begonnen te klappen als ze Jeroen in zijn gele shirt zagen. Hij gaf aan daar wel vaker last van te hebben. Vaak werden we aangesproken als we bijvoorbeeld bij een supermarche onze lunch wilden inkopen. In hun beste Engels en ons beste Frans konden we ze duidelijk maken wat ons reisdoel was. Daar werd steevast met bewondering op gereageerd. Op de weg zijn Fransen best galant. Ze houden afstand en blijven in onoverzichtelijk bochten geduldig achter ons rijden. Ook al fietsen we niet harder dan 10 km/u. Gedurende deze expeditie wordt duidelijk dat we een bijzonder gezelschap zijn. Zes verschillende persoonlijkheden en toch vormen we een hechte en uniek broederschap. Ieder met zijn eigen toegevoegde waarde. Arno die door ons de veurzitter wordt genoemd, omdat hij naast vuurtoren ook onze de grote roerganger is (a la Mao) die deze club ooit heeft opgericht. Zijn bijnaam De Leeuw van Huis ter Heide heeft hij wel verdiend. Daarnaast hebben we Albert. Hij is onze Obelix die als kind in de ketel met toverdrank is gevallen. Hij is ongelofelijk sterk en kent zijn eigen krachten niet, maar hij heeft een zijn bijzondere keerzijde Zijn prestaties staan boven die van de rest. Als diabeet is deze tour van een uitzonderlijke klasse. Ik zou hem de Albatros willen noemen, omdat hij de schurft aan afdalen (landen) heeft. Verder hebben we in ons pelotonnetje Jeroen. Hij is onze Stealth. Vliegt zowel boven als onder de radar low profiel, maar gaat er helemaal voor. Daarnaast is Jan Kees bekend als Raging Bull. Ongelofelijk getalenteerd. Het type van niet remmen, maar rammen. Last but nog least hebben we Hans Hansome binnen onze gelederen. Hij is onze alleskunner. Naast penningmeester/secretaris is hij onze navigator. Hij en z'n Garmin leiden ons naar Barcelona over soms onwaarschijnlijke achterafweggetjes die zo wonderschoon zijn. Jammer soms van de slechte wegdekkwaliteit. Hij doet 4 dingen tegelijk. Namelijk fietsen, gaten in wegdek ontwijken, navigeren en ook van de omgeving genieten. Hoe dan ook, we zijn er bijna! Lichamelijk vermoeit en eelt gekregen op ons perineum, maar deze expeditie zullen we nooit meer gegeten. Ook al zullen onze bijnamen vervliegen in de onstuimige wind! Mvg Ton
Bon route.
Carol van Eert
Groetjes uit Heumen
Krijgen we dat ook nog te lezen?
Succes met de laatste kilometers!